Rozwijanie Czakr u Dzieci

Zawsze  ewoluujemy.  Od momentu narodzin do chwili śmierci, aż do ponownego narodzenia, ewoluujemy. Nasze energie wzrastają, udoskonalają się i znowu ewoluują.

Nasza struktura energetyczna zmienia się wraz z naszymi  doświadczeniami. 

System Czakr oparty na siedmiu centrach energetycznych odzwierciedla fazy rozwoju dziecka. Pokazuje, jak rozwijają się czakry jedna po drugiej od dołu do góry, od urodzenia do wieku dorosłego. 

Stworzenie dzieciom nowej ery optymalnych warunków rozwoju to nie tylko unikanie nadużyć, ale również wspieranie dzieci we wszystkich wymiarach ich doświadczania – fizycznym, emocjonalnym, mentalnym i duchowym. 

To też wspieranie prawidłowego rozwoju ciała fizycznego oraz ciał subtelnych, zaznaczając, że matka i dziecko są związani ciałami subtelnymi do momentu ich pełnego wykształcenia u dziecka. Ważnym jest, by nasza pomoc była adekwatna do poziomu rozwoju dzieci. Jeśli jest to możliwe dobrze jest, aby matka pozostała z dzieckiem do wieku przedszkolnego lub chociaż przez pierwsze półtora roku życia dziecka, aż ukształtuje się ciało emocjonalne. Pamiętajmy też, że po urodzeniu przez około 6 miesięcy dziecko odbiera siebie i matkę jako jedną istotę, jak nie ma przy nim matki, to tak jakby ktoś odebrał mu część jego ciała, więc kochane matki – w miarę możliwości nie pozostawiajcie dziecka pod opieką innej osoby.

Jak dziecko ewoluuje w pierwszych 7 latach życia?

Dzieciństwo

U noworodka i małego niemowlęcia czakra korony wygląda jak szeroki lejek, podczas gdy czakra korzenia wygląda jak wąski lejek. Energia przepływa przez czakrę korony, gdy łączy się z czakrą korzenia, umożliwiając niemowlęciu „ugruntowanie się” w świecie fizycznym. Pozostałe czakry niemowlęcia są małe i płytkie. Ponieważ niemowlę nie miało jeszcze żadnych doświadczeń w tym życiu, jego ogólne pole energetyczne jest amorficzne, bezkształtne, o niebieskawym lub szarawym kolorze.

Gdy niemowlę skupia swoją uwagę na obiekcie w świecie fizycznym, jego aura napina się i rozjaśnia. Gdy jego uwaga zanika, jego aura również zanika, ale zachowuje część doświadczenia w postaci koloru. Każde nowe doświadczenie dodaje trochę więcej koloru do aury i wzmacnia indywidualność niemowlęcia. Aura buduje się w ten sposób przez całe jego życie, aby można było tam znaleźć wszystkie jego doświadczenia.

Wczesne dzieciństwo

Pole energetyczne dziecka jest całkowicie otwarte i podatne na atmosferę, w której żyje. Jej czakry są otwarte: nie ma nad nimi ochronnej folii, która odfiltrowałaby nadchodzące wpływy energetyczne. Doświadcza – i musi sobie z tym poradzić – całej zewnętrznej energii, która wchodzi w jej aurę. To może uczynić ją bardzo wrażliwą i wrażliwą. (Patrz rysunek poniżej, aby porównać czakrę dorosłego z czakrą dziecka.)   

Jednak dziecko nadal jest przywiązane do swojego opiekuna poprzez eteryczne połączenie energetyczne. Kiedy zwija się na kolanach matki lub ojca, chroni się przed tymi zewnętrznymi wpływami, będąc w polu energetycznym swojego rodzica. 

Zaczynając około 2 roku życia, uczy się nawiązywać relacje z innymi i uczy się podstawowego rodzaju miłości; w rezultacie w jej aurze bardziej widoczne stają się kolory czerwono-pomarańczowego i różowego różu. Na tym etapie stara się znaleźć własną indywidualność, ale czuje się bardzo związana ze wszystkimi rzeczami. Przedmioty osobiste stają się sposobami definiowania indywiduacji. Dziecko będzie wysyłać projekcje podobne do ameby ze swojego pola eterycznego do obiektów i wokół nich. Im ważniejszy jest obiekt, tym bardziej otacza go świadomość energetyczna z jej pola. Ważne przedmioty stają się częścią jaźni dziecka; jeśli ten przedmiot zostanie mocno od niej odebrany, rozdziera jej pole, powodując ból fizyczny i emocjonalny. 

Często dochodzi do walki o kontrolę osobistych przedmiotów, które pomagają określić, kim jest dziecko i wokół których umieściło swoją własną świadomość energetyczną. Jej wyzwaniem jest rozpoznanie i utrzymanie własnej indywidualizacji, a jednocześnie poczucie więzi z innymi. 

Późniejsze dzieciństwo

W wieku około 7 lat dziecko zaczyna wplatać w swoją przestrzeń dużo złotej energii, która staje się swobodniejsza, większa, mniej związana z matką lub ojcem i bardziej otwarta na gości. Mając większe poczucie siebie, dziecko zaczyna teraz dostrzegać swoje podobieństwa do innych i może pozwolić innym na więcej wyrażania siebie. Zwiedzający może tworzyć wszelkiego rodzaju formy energii w prywatnych przestrzeniach dziecka. 

Następnie dziecko przechodzi do etapu, na którym cieszy się przebywaniem w grupach, po części dlatego, że jego czakry mają teraz ekran ochronny, który odfiltrowuje wiele energetycznych wpływów z otaczającego go pola. Dziecko czuje się bezpieczniej, ponieważ w swoich aurycznych ciałach naprawdę nim jest.

Poniżej znajduje się krótkie wprowadzenie do czakr i ich etapów rozwoju w dzieciństwie, z prostymi radami dla rodziców, jak wspierać rozwój tych ważnych obszarów w życiu dziecka.

Rozwój energii czakr dziecka

Kiedy rodzi się dziecko, do pierwszych urodzin chodzi o przetrwanie. 

U noworodków występują nierozwinięte pączki czakr, w postaci małych, leniwie poruszających się kółek. Jedyne w pełni otwarte czakry to podstawa i korona.  

Czakra Podstawy  jest najbardziej aktywna. Dziecko uczy się podstawowych rzeczy związanych z osobistym przetrwaniem. Nowo narodzone dziecko jest na bardzo podstawowych poziomach świadomości, przechodzi kilka kolejnych zmian aż do swoich 7 urodzin. Uważa się, że w siódme urodziny dziecko wchodzi  do społeczeństwa w połowie. 

Artykuł ten  pochodzi z podręczników, wiedzy na temat czakr pracy z energią Reiki ,Tarota a także z mojego własnego  doświadczenia w obserwowaniu mojego własnego syna, moich starszych córek  oraz z obserwacji  przypadkowych dzieci.

Czakra pierwsza, ciało eteryczne – okres ciąży do pierwszego roku życia dziecka.

– Pomaganie we wcieleniu, czyli pomoc dziecku w pełnym wejściu w ciało poprzez częsty dotyk, przytulanie, noszenie, pielęgnowanie, zwracanie uwagi na potrzeby fizyczne dziecka, zabawę nóżkami i rączkami. To wszystko pomaga dziecku wejść we własne ciało, nabrać świadomości swojego ciała, potwierdza jego fizyczność, pomaga w rozwoju motoryki, koordynacji ruchowej. Stworzenie bezpiecznego i wygodnego środowiska z odpowiednimi do wieku zabawkami pomaga nawiązać pozytywny kontakt ze światem zewnętrznym.

– Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa. Budowanie zaufania poprzez tworzenie więzi z pierwotnym opiekunem jest jedynym źródłem poczucia bezpieczeństwa dla dziecka. Bardzo ważne jest, aby główny rodzic – matka lub ojciec konsekwentnie wspierali dziecko przez pierwszy rok życia. Znaczy to byli dla dziecka oparciem, często je przytulali, nie tylko kiedy płacze, chronili od hałasu, ostrego światła, głodu, chłodu, niewygody, karmili kiedy jest głodne oraz usypiali, kiedy jest śpiące, a nie o ustalonych godzinach. Im większa więź wytworzy się między rodzicem a dzieckiem, tym dziecko będzie miało większe poczucie bezpieczeństwa i szybciej stanie się bardziej niezależne. Świadomość, że rodzic jest zawsze blisko pozwala dziecku się odprężyć, uwierzyć we własne siły i naturalnie przejść do dalszych etapów rozwoju bez nadmiernej czujności i napięć. Czas poświęcony na pielęgnację w pierwszym roku jest proporcjonalny do rozwoju dziecka w późniejszym okresie. Duża więź z dzieckiem skutkuje  jego większym spokojem i samodzielnością oraz lepszym zdrowiem w późniejszych latach życia. Poczucie bezpieczeństwa pochodzi z bezpiecznego otoczenia. Małe dziecko utożsamia się z otoczeniem, postrzega je jako część siebie, więc to kim jest i kim będzie zależy w dużej mierze od świata, które je bezpośrednio otacza. W miejscach i sytuacjach, kiedy dziecko czuje się niepewnie, to będzie częściej i intensywniej szukać oparcia w rodzicach.

– Właściwa opieka dzienna w przypadku, jeśli rodzice muszą wrócić do pracy przed ukończeniem pierwszego roku życia dziecka. Ważne jest, aby dziecko miało stałego opiekuna czy opiekunkę, aby mogła wytworzyć się więź zaufania i poczucia bezpieczeństwa. W przypadku żłobków proponuję wybrać taką placówkę, która zapewnia odpowiednią ilość opieki, bliskości i wsparcia dziecku, by zaspokoić jego potrzeby. Pomocne będzie spędzenie trochę czasu w placówce razem z dzieckiem, aż ono się przyzwyczai do nowego otoczenia. Prawdopodobnie dziecko będzie chciało również nawiązać więź z rodzicem, więc dobrze jest poświęcić mu więcej czasu wieczorem.

– Odżywianie. Karmienie o wyznaczonych godzinach uniemożliwia dziecku ustalenie własnych rytmów dobowych oraz pokazuje, że świat nie reaguje na jego potrzeby. Pamiętając o licznych plusach karmienia piersią dobrze jest jednak uwzględnić fakt, że stan emocjonalny matki podczas karmienia jest ważniejszy niż to, czy mleko płynie z piersi czy z butelki. Butelka podawana z miłością jest lepsza niż pierś podawana z niechęcią. Nie krytykujmy więc siebie, jeśli wybierzemy butelkę oraz nie oceniajmy za to innych kobiet. Wybierając karmienie własnym mlekiem matka jednocześnie zobowiązuje się do unikania przyjmowania substancji szkodliwych, które przedostają się do mleka, jak np. leki, alkohol, inne używki.

Jeśli skutecznie będziesz wspierać dziecko w tym okresie to dajesz mu solidny fundament do zmierzenia się z wyzwaniami późniejszego życia oraz informację, że świat będzie wychodził naprzeciw jego potrzebom. Dziecko będzie pewniejsze siebie oraz będzie miało lepsze poczucie własnego ciała i tego, że jest żywe.

Czakra druga, ciało emocjonalne, astralne – 6-18 miesiąc życia dziecka

– Pozwalanie na oddalanie się. W miarę rozwoju zdolności ruchowych i umiejętności przemieszczania się dziecko zaczyna coraz dalej odchodzić od rodzica. Ponieważ wciąż czuje się niepewnie, będzie odchodzić i wracać, by sprawdzić czy rodzic jest i czeka na niego. Jest to zupełnie naturalne i ważnym jest, aby wspierać oba te ruchy – zachęcać do oddalania się stwarzając bezpieczne możliwości eksploracji oraz dawania otuchy i ciepła, jak dziecko wraca.

– Rozwijanie zmysłów. Dziecko poznaje świat swoimi zmysłami, dlatego wspierajmy je w tym stwarzając mu bezpieczną możliwość doświadczania. Ważna jest różnorodność kolorów, dźwięków, zapachów, smaków, jednak ich natężenie czy intensywność należy zawsze dopasować to do indywidualnych preferencji i wrażliwości dziecka, aby go nie przestymulować. Jest to też ważny czas rozwijania zmysłu smaku poprzez próbowanie różnorodnych potraw, co wpływa na późniejsze preferencje kulinarne.

– Poznawanie świata przez ruch. Dziecko coraz lepiej się porusza i chce eksplorować coraz większe przestrzenie, dlatego to nie jest dobry czas na ograniczanie mu tego ruchu np. poprzez zamykanie w kojcu. Jeśli zamknięcie jest konieczne, to niech to będzie na krótko.

– Rozpoznawanie emocji. Dziecko uczy się emocji poprzez obserwacje rodzica. Także bądź lustrem dla emocji dziecka we właściwy sposób je nazywając i odpowiednio na nie reagując. Nie zaprzeczaj temu, co dziecko odczuwa i nie karz dziecka za jego emocje, tylko pomóż mu je zrozumieć. Pamiętaj, że dziecko nie potrafi panować nad emocjami, co więcej – nie rozumie, co się z nim dzieje, więc nie oczekuj od dziecka zachowania ponad jego wiek. Zadbaj o swoje potrzeby i o atmosferę w domu, aby nie obciążać dziecka własnymi nie poukładanymi emocjami.

Czakra trzecia, ciało mentalne – 18 miesiąc życia dziecka do 3 lat

Dziecko wkracza w etap, kiedy kształtuje się jego ego, dlatego rodzic wspomaga je w budowaniu poczucia własnej wartości - poprzez okazywanie radości i chwalenie, gdy dziecku uda się coś osiągnąć. Zarazem rodzic pokazuje dziecku czytelne dla niego granice, w ramach których może się ono poruszać. Dziecko jeszcze nie zrozumie złożonych tłumaczeń dotyczących natury różnych zjawisk, ale bez problemu pojmie proste komunikaty przyczynowo-skutkowe, które zagwarantują mu bezpieczeństwo - np. komunikat: “Ogień jest gorący i parzy - nie dotykaj”.

Wyrzekamy się karania dziecka, jeśli zrobi coś źle - raczej próbujemy przesterować dziecko w stronę jakiejś bardziej stosownej czynności, niż karamy. Nie wypowiadamy do dziecka słów takich, jak “nie kocham cię”, ponieważ mogą one wyrządzić krzywdę na poziomie 3 i 4 czakry. Jak najbardziej można zadawać dziecku drobne zadania do wykonania - np. zebranie maskotek do pudła - dziecko będzie wtedy wierzyło w swoje siły. Rodzic na tym etapie rozwoju dziecka nie dyscyplinuje jego upartości, która jest oznaką samodzielności - można np. wybrać kilka odpowiednich na dany moment ubranek i pozwolić dziecku samemu zadecydować, w co się ubierze. Okazujemy radość z sukcesów dziecka - ale ani nadmiernie nie krytykujemy, ani nie popadamy w przesadne egzaltowanie się czynnościami podejmowanymi przez dziecko.

To również okres nauki samodzielnego załatwiania potrzeb fizjologicznych, czyli proces przejścia z pieluch na nocnik. Dziecko samo pokaże, że staje się na to gotowe - poznamy to po tym, że zainteresuje się czynnościami rodziców w toalecie. To zainteresowanie jest sygnałem dla rodzica, że można rozpocząć naukę załatwiania potrzeb do nocnika. Od 18. roku życia do dwóch lat kształtują się odpowiednie mięśnie zwieraczy, część dzieci może osiągnąć 3 lata nim będzie można bezpiecznie zdjąć im pieluchę na noc. Gdy nieco zaczekamy na dziecko, aż samo wykaże ciekawość samodzielnym załatwianiem potrzeb fizjologicznych, wtedy sami unikniemy niepotrzebnego stresowania się, a dziecko będzie dumne z siebie - z tego, że opanowało nową umiejętność.

Czakra czwarta – 4 do 7 lat

Teraz dziecko wkracza w proces kształtowania zachowania etycznego i empatycznego, co odbywa się poprzez utożsamienie się z rodzicami. Rodzic tłumaczy dziecku, czemu sam robi jedne rzeczy, a unika robienia drugich, np.: “Nie jemy słodyczy przed obiadem, bo nie starczy nam miejsca na normalne jedzenie, a to ono daje nam siłę” - w ten sposób dziecko jest w stanie zidentyfikować się z rodzicem, co oznacza, że postępowanie rodzica zostaje przyswajane przez dziecko jako element swojej własnej osobowości, a dzięki naśladowaniu rodzica dziecko zaczyna poznawać społeczne role. Ta identyfikacja z rodzicem ma jeszcze jedną zaletę: dziecko czuje bliskość rodzica, nawet jeśli dzieli ich fizyczna odległość. Natomiast tak samo ważne jest zapewnianie dziecku kontaktów z rówieśnikami - w szkole i poza szkołą. To czas, w którym dziecko nawiązuje swoje pierwsze prawdziwe przyjaźnie.

Rodzic na tym etapie kształtuje też w dziecku zachowania adekwatne dla płci, dlatego zwraca uwagę na to, żeby przez przypadek nie wypowiedzieć wąskotorowych (np. seksistowskich) uwag dotyczących kobiet i mężczyzn. Nie powielajmy ograniczających stereotypów na temat ról społecznych - np. chłopcom tłumaczmy, że niczego nie stracą na męskości, kiedy będą ujawniali światu swe miękkie, subtelne uczucia. A dziewczynki wcale nie staną się mniej kobiece, gdy będą silne i zdecydowane.

W atmosferze zrównoważonej, czyli pozbawionej krzykliwych czy skrajnych emocji, dziecko rozpoczyna rozwijanie w sobie świadomości dotyczącej relacji pomiędzy ludźmi w ogóle (nie tylko w domu). Rodzic na konkretnych przykładach ukazuje, że wzajemna życzliwość i empatia jest korzystna, opłaca się: “Zobacz, jak chłopiec się do ciebie uśmiecha, kiedy ty uśmiechasz się do niego”.

Czakra piąta – 7 do 12 lat

W tym okresie dziecko już bardzo dobrze operuje językiem, dlatego rodzic może ciekawie dyskutować z dzieckiem o naturze świata. To etap rozwijania u dziecka zdolności komunikacyjnych, zagrzewania go do zadawania pytań i zachęcania do tego, aby z zainteresowaniem słuchało odpowiedzi. Zaczynamy pokazywać dziecku wielki świat - zabieramy do kina czy teatru, dostarczamy intrygujące książki, wspieramy w działaniach kreatywnych, czyli nie tylko przekazujemy materiały plastyczne, ale wspólnie szukamy świeżych sposobów na robienie nawet prostych, zwyczajnych czynności.

To intensywny czas uczestniczenia dziecka w szerokich procesach uczenia się - dziecko nabywa umiejętności władania różnymi narzędziami (np. sztućcami), uczęszcza na artystyczne zajęcia pozalekcyjne. Rodzic chwali rękodzieła wykonane przez dziecko, nawet jeżeli wydadzą mu się one nieudolne czy bezbarwne (chodzi o to, aby podbudowywać myślenie twórcze u dziecka i wiarę w swoje siły).

Pytajmy nasze dzieci o ich uczucia, o to, jak układa im się z przyjaciółmi, co słychać w szkole - co dzieci porabiały w danym dniu na lekcjach, czego się uczyły. Starajmy się uczestniczyć w odrabianiu prac domowych, nawet jeśli nasze dziecko nie wymaga pomocy - sensem tego jest okazanie dziecku zainteresowania światem szkolnym i procesami nauki (a nie wyręczanie dziecka z jego obowiązków szkolnych).

Czakra szósta – wiek dojrzewania

To szczególny etap rozwoju człowieka, bo nastolatek pilnie poszukuje swej indywidualnej tożsamości. Niechętnie więc powiela wzorce - raczej próbuje tworzyć własne - a rodzicom trudno w sposób dokładny kontrolować zachowanie młodego człowieka, jego styl bycia, poglądy na świat, także strój czy fryzurę.

Dlatego na tym etapie lepiej jest przyglądać się dziecku, zostawiając mu solidny kawałek własnego życia - niż mocno ingerować w jego gust, w to, jak się nosi, jakiej muzyki słucha. Bądźmy cierpliwi, a nie restrykcyjni, bo zanim nasze dziecko na dobre okrzepnie w jakiejś roli, przymierzy wiele różnych masek. Nie denerwujmy się, spokojnie obserwujmy rozwój latorośli, zezwalając na popełnianie błędów - jeśli tylko nie dzieje się nic niepokojącego, nie mamy powodów do drastycznego ingerowania w życie nastolatka. Dziecko, które ma poczucie, że rodzic w nie wierzy, że jest względem niego tolerancyjny i otwarty, zachowuje się bardziej odpowiedzialnie niż jego wiecznie musztrowani rówieśnicy. Bezwględne krytykowanie np. krzykliwej, nietypowej fryzury może tylko zwiększyć ryzyko, że nastolatek pozostanie w tej testowanej pozie na dłużej.

Krystaliczne granice dla zachowań akceptowalnych i nieakceptowalnych są oczywiście potrzebne, bo nastolatek jest już na tyle dojrzały, że w zupełności potrafi zrozumieć i przyjąć skomplikowane argumenty na dany temat. Możemy otwarcie opisywać, jakie intencje stoją za naszymi zasadami. Ale jednocześnie wspierajmy dojrzewających ludzi w zakresie uzyskiwania pewnej niezależności - okres dojrzewania jest znakomity do tego, by dziecko nauczyło się ponosić konsekwencje swoich wyborów, by zarządzało swoim czasem i talentami

Czakra siódma – wczesna dorosłość i dalsze życie

To dobry czas na stawianie dziecku pytań, ale zły na pouczanie - na stosowanie tonu dydaktycznego. Powoli nasze dzieci stają się dla nas partnerami w dyskusji - rodzice z entuzjazmem wprowadzają dziecko do rozmów intelektualnych i są ciekawi ich osobniczych opinii. Dom rodzinny powinien kojarzyć się młodym dorosłym z bezpiecznym środowiskiem, w jakim podważanie różnych prawd oraz rozważania krytyczne i sceptyczne są nie tylko dozwolone, ale całkowicie normalne. Młody człowiek zachęcany przez rodzica do wchodzenia w dyskurs - ustanawia w sobie w pełni samodzielne myślenie. W rzeczywistości proces rozwijania czakry 7 trwa przez całe dzieciństwo, ale właśnie teraz proces ten rozpoczyna finalne kształtowanie się mocy w Czakrze Korony. Rodzic stara się nie narzucać dziecku swojej osobistej ścieżki duchowej - może zapoznawać je ze stosowanymi przez siebie praktykami duchowymi (czy religijnymi), ale traci uprawnienia do prezentowania swojej duchowości jako jedynie słusznej drogi. Młody człowiek sam zbada rozmaite kultury czy wyznania i kiedy będzie gotów, podejmie wiążące decyzje. Jeżeli duchowość rodzica jest dla dziecka najwłaściwsza, to samo dojdzie do tego wniosku i zaangażuje się w ten właśnie rodzaj duchowości. Ale jeśli wybierze coś innego - stanie się tak wskutek świadomej wolnej woli, a nie dlatego, że dziecko postanowiło się zbuntować.

Jeśli rodzic nadal chce wspierać swoje niemal całkiem już dorosłe dziecko, może zachęcać je do stosowania kilku różnych sposobów myślenia o danym problemie. Unaoczni to młodemu człowiekowi, że z konkretnej sytuacji można wyjść różnymi drzwiami - że nie ma jednego utartego modelu rozwiązywania problemu. Wzmocni to otwartość na świat, poczucie własnej godności i tolerancji - a także podsyci głód uczenia się, ciągłego nabywania wiedzy o świecie. A uczenie się to najlepsze paliwo dla Czakry Korony.

Proces nauki na tym etapie rozwoju może przebiegać bardzo różnie - niektórzy młodzi ludzie wybierają tradycyjne studia, poszukują mentorów, inni wolą gromadzić własne doświadczenie i wyciągać wnioski z empirycznego poznania rzeczywistości. Nie wszystkie wybory naszych dzieci muszą nam się podobać, ale nasza zgoda na wyfrunięcie pisklęcia z gniazda jest konieczna, po prostu nieunikniona. Kiedy więc młody człowiek stanie się gotowy do odejścia z domu rodzinnego, pozwólmy mu na to - nie przywiązujmy do siebie na siłę, nie blokujmy tego ostatecznego kroku w dorosłość i kompletną samodzielność. Młodzi ludzie zazwyczaj sami udają się w stronę własnego, odrębnego od rodziców, świata - ucieszmy się z tego naturalnego kroku i kibicujmy im. Mamy przecież powód do dumy: to, że wzięliśmy udział w tym głębokim, pięknym procesie kształtowania samodzielnego, niezależnego człowieka - jest wspaniałe!

W kolejnych etapach rozwoju dziecka dziecko nadal potrzebuje zaspokajania potrzeb z wcześniejszych etapów. 

Jest to proces ciągły i powiązany. Dzieci zawsze potrzebują miłości, uwagi, czasu i akceptacji. Potrzebują zachęty i wsparcia, a nie krytyki i oziębłości. Potrzebują czuć się bezpiecznie będąc częścią społeczności, a jednocześnie mieć świadomość własnej indywidualności i tożsamości. Pamiętajmy, że dzieci uczą się poprzez obserwację i naśladowanie. W pierwszym i najważniejszym okresie ich życia autorytetem jesteśmy my – rodzice, więc nie oczekujmy od dzieci innego zachowania i preferencji niż my sami reprezentujemy. 

Dzieci są świętymi istotami przyszłości, naszymi największymi nauczycielami. Zaufajmy naszym dzieciom, bo to one często wiedzą, co jest dla nich najlepsze. Pozwólmy im doświadczać i uczyć się na własnych błędach, bo w ten sposób się rozwijają. Pozwólmy im żyć ich życiem, a nie ograniczajmy naszymi wzorcami. Pozwólmy im żyć.

Ten siedmioletni cykl jest bardzo głęboko zakorzeniony zarówno w ciele energetycznym, jak i fizycznym. Każdego roku w twoim życiu jedna czakra jest szczególnie skoncentrowana. 

Być może nie zdajesz sobie z tego sprawy, ale jest to oczywiste w pierwszym, drugim i trzecim cyklu, aż do ukończenia 21. roku życia. Jedna rzecz, którą możesz zaobserwować, jeśli masz małe dziecko. Jakiekolwiek doświadczenia, które miał w ciągu pierwszych 7 lat życia, będą subtelnie powtarzać się w każdym 7-letnim cyklu. Np. jeśli w 1. roku życia dziecko miało jakiś poważny problem zdrowotny, to będziesz widział jego subtelne powtarzanie co 7 lat później, np. w 8. roku możesz zobaczyć, że jego zdrowie rzeczywiście nie jest dobre. W piętnastym roku może być trochę.

Na podstawie książki „Koła życia” Anodei Judith.

oraz artykułu opisu czakr /testczakr.pl